Siets en Hans doen serieus
Door: Siets
Blijf op de hoogte en volg Siets & Liss
22 April 2009 | Cambodja, Khett Siem Reab
Lieve Allemaal,
Na 2 weken stilte staat er weer een prachtexemplaar van een verslag voor jullie klaar! Het kan wel weer wat tijd innemen...
De tweede dag in Dalat besloten we achterop een brommer te springen. Eerlijk gezegd konden we uit de Lonely Planet niet helemaal opmaken welke waterval het vetste was, we lieten daarom de keuze over aan onze brommerdrivers.
Dalat is een stadje hoog in de bergen en totaal anders dan de gemiddelde Vietnameze stad. Dalat ligt zelfs zo hoog dat onze backpack ondersteboven moest worden gekeerd om de lange broek eruit te halen.
Achterop de brommer was erg relaxt; Dalat wordt omringt door naaldbomen en na al die steden is ademhalen tussen die boompjes erg verfrissend. Tijdens het frisse ademhalen werden we bij onze eerste bestemming gedropt: een grote waterval omringt door bos. Na nog meer verfrissing op gedaan te hebben bij de waterval sprongen Hans en ik weer achterop om naar de volgende waterval. Deze waterval lag een kilometer naar beneden, je kon voor een leuk achtbaantje kiezen of voor de trap, als echte Nederlanders toch maar de trap genomen! De derde bestemming vonden wij wat eigenaardig. We werden afgezet bij een paar gebouwen waarvan wij denken dat het huizen van nonnen waren en verder waren er en heleboel Japanse toeristen die fotoshoots van hun vrouwen maakten. Hans en ik dachten moeten wij dat nou ook gaan doen?? Toch maar even een trapje naar beneden genomen om te kijken wat daar dan was. Opeens zagen wij een prachtig meer omringt met naaldbomen. Even zagen we onszelf in Canada staan. Helaas werd onze fantasie luid verstoord door een zeer luid bellende Vietnamees, wat ons weer deed beseffen dat we terug naar het hotel moesten. Bij het hotel een bus geboekt naar Saigon, zoveel tijd hadden we namelijk niet meer in Vietnam.
De volgende dag vertrok onze bus naar Saigon, dachten we. Hans en ik hadden ons al lekker gesetteld in de bus toen er een mannetje op ons afkwam die vroeg of wij misschien naar Saigon moesten, "ja hoezo?" "Dit is namelijk de bus naar Nha Trang" "oh oeeeps :$" "Jullie worden samen met een Belgische stel (daar waren Hans en ik doodgemoedelijk die ochtend achteraan gebanjerd....)langs de kant van de weg eruit gezet en dan pikt de bus naar Saigon jullie op". Nou, daar stonden we dan, in de middle of nowhere uit de bus gezet. Gelukkig kwam de bus naar Saigon ons snel oppikken en voor we het wisten waren we in Saigon! In Saigon stonden Inge en Esther ons al op te wachten. (ja het lijkt wel een georganiseerde groepsreis ;)) Samen met onze Nederlandse vrienden zijn we de volgende dag naar de Chu Chi tunnels gegaan. De Chu Chi tunnels werd door de Viet Cong tijdens de oorlog tegen de Amerikanen gebruikt. Een tweehonderd kilometer lang tunnelstelsel zat verborgen onder de grond. In dit tunnelstelsel vond je hele keukens, woonkamers, garages en werkplaatsen! De vietcong leefde serieus onder de grond. Dankzij deze verdedegingstechniek heeft het 14 jaar geduurd voordat de Amerikanen het tunnelstelsel ontdekte en daardoor de oorlog maar niet kon winnen. Zelf hebben wij ook door de tunnels gelopen; de tunnels zijn voor de toeristen nog 20-30 centimeter groter gemaakt maar nog steeds zijn ze echt claustrofobisch klein! Erg indrukwekkend, helemaal door te beseffen dat deze tunneltjes tot Cambodja doorlopen en zelfs onder de zeespiegel zijn gegraven! Saigon kon alleen bereikt worden door onderwater te zwemmen.
Doordat de oorlog nog maar 30 jaar geleden is leeft het nog erg in Vietnam. Daarom kon een bezoekje aan het War Museum echt niet worden overgeslagen. De foto's die ze daar vertonen zijn echt vreselijk, het is moeilijk om geen hekel tegen de Amerikanen te creeren. We hebben een paar foto's voor jullie op onze site gezet, zo kunnen jullie het zelf even bekijken.
Na de twee toch wel indrukwekkende dagen besloten we onze geliefde stadswandeling te maken. Saigon is een erg leuke stad met veel verschillende wijkjes. Eerst loop je tussen het afval en riool, even later sta je oog in oog met een 5 sterren hotel. Die dag hebben we ook een ticket voor de Mekong Delta geboekt, want we hadden gehoord dat het wel erg mooi was. We hadden een travel agency gevonden die groepen had niet groter dan 10 personen. Nou niet dus; met 40 man stonden we te dringen om een goed plekje op de boot te vinden. Eenmaal aan het varen kwamen we in ontzettende leuke en kleurrijke kanaaltjes terecht, we kregen de huisjes van de mensen te zien die daar leefde. Zelf even aan wal gegaan om een lokale Pagode te bezoeken en een praatje met een monnik te maken. Na al de mooie bezienswaardigheden werden we naar ons hotel gebracht. De volgende dag ging alweer vroeg de wekker, we gingen naar de floating market. Overal werd er in grote hoeveelheden groenten en fruit verkocht. We waren op de drijvende Makro beland. De plaatselijke Albert Heijn kregen we wat later te zien alleen het assortiment was wel wat veranderd. Opeens lagen er varkensdarmen, gevilde kikkers en gegrilde ratten in de schappen. De vissen werden doodgeknipt en de kikkers kregen een klinke klap met een knuppel. Deze bijzondere verrichtingen werden allemaal verricht onder luid gekakel en gelach van het Vietnamese Albert Heijn personeel. Weer terug in de boot hebben we een enorm leuke tocht door kleine riviertjes en kanaaltjes gemaakt. De familie waar we gingen eten trakteerde ons op vers fruit en een lokale dans! De tweede dag was erg leuk maar helaas moesten we terug naar Saigon. De avond voordat we naar de Mekong Delta gingen was Hans haar camera gestolen maar aangifte hadden we nog niet gedaan. Samen met de eigenaar van het restaurant, waar Hans haar camera was gestolen, gingen we naar het politiebureau. Wat we daar aantroffen was een vrouw met de Vietnamese margriet op haar bureau, de tv stond op puzzeltijd en de mevrouw verstond werkelijk geen woord Engels. Dankzij de meneer van het restaurant stonden we later met een a4tje en een stempel weer buiten. Gelukkig maar want de volgende dag zouden we Vietnam inruilen voor Cambodja. De busreis ging prima en we hadden alweer ons vierde visum in ons paspoort zitten toen we in Phnom Penh aankamen! Toen we in Cambodja aankwamen waren de verschillen tussen Cambodja en Vietnam al direct zichtbaar. De verschillen tussen arm en rijk zijn gigantisch. Opeens zagen we overal Hummers rijden en werden we omringt door bedelende kinderen. Cambodja kent veel meer rondslingerende afval, het is hier echt een stuk viezer. In Phnom Penh troffen we Mark en Inge. Samen met hun zijn we naar de Killing Fields gegaan. The Killing Fields laten je zien wat voor een vreselijke dingen de Rode Khmer hebben gedaan. De Rode Khmer onder leiding van Pol Pot wilde graag een nieuwe bevolking creeren: "New People". Deze bevolking was gebasseerd op een agragische samenleving. Van 1975 tot 1979 heeft de Rode Khmer 1.7 tot 2 miljoen mensen vermoord dat was 1/3e van de bevolking. Pol Pot verzon overal wel een reden voor om je te vermoorden; als je Engels sprak, studeerde of een bril droeg. Alleen als je een boer was, was het goed. De Rode Khmer heeft heel Phnom Penh in een dag laten evacueren en gezinnen uit elkaar getrokken. Volgens Pol Pot deed familieverband er niet toe. Van Pol Pot kreeg je een nieuwe man/vrouw waarmee je zoveel mogelijk kinderen moest krijgen om "the New People" zo snel mogelijk te creeren. The Killing Fields zijn de massagraven die Pol Pot heeft gecreeerd. Van sommige backpackers kregen we te horen dat het niet meer was dan een grasveld met wat bordjes. Toen wij aankwamen stond er een groot gebouw met een enorme kast gevuld met schedels voor onze neus. Op die boordjes stonden de meest lugubere teksten en als je over het grasveld liep staken de kledingstukken en botten nog uit de grond! Echt heel heftig.
Doordat de dag best heftig was besloten we naar het National Museum te gaan. Hier staan namelijk alleen maar stenen beelden :). Vooral het gebouw en het binnenplaatsje waren erg leuk! De volgende dag was ook weer een oorlogsbelaade. We hebben S21, ook wel Toul Sleng genoemd, bezocht. Toul Sleng werd vroeger gebruikt als middelbare school maar de Khmer Rouge heeft dit weten om te toveren in een afschuwelijke gevangenis. In 1978 zaten er 5765 gevangenen in Toul Sleng. We hebben eerst een film gekeken met verhalen van overlevenden, super indrukwekkend. Tijdens ons bezoekje aan Toul Sleng kon je de kettingen waar de gevangenen aan vastgeketend zaten nog zien. De martelapparaten lagen voor je neus en de foto's branden op je netvlies. We hebben een foto op de site gezet waar de regels van S.21 opstaan, lees deze even goed want het is echt onvoorstelbaar!
De laatste dag in Phnom Penh was iets anders. We hebben het Royal Palace, Central Market en Wat Pnom bezocht. Erg leuk. Op dit moment zitten we in Siem Reap en binnenkort gaan we naar Ankor Wat!
Lieve Mensen, ik wil even wat meer aandacht vragen voor de foto's op www.flickr.com/lisannebosveld
Deze keer zijn ze wel erg indrukwekkend!
Bedankt voor jullie aandacht en we kijken uit naar jullie reacties!
Dikke kus Siets en Hans
Na 2 weken stilte staat er weer een prachtexemplaar van een verslag voor jullie klaar! Het kan wel weer wat tijd innemen...
De tweede dag in Dalat besloten we achterop een brommer te springen. Eerlijk gezegd konden we uit de Lonely Planet niet helemaal opmaken welke waterval het vetste was, we lieten daarom de keuze over aan onze brommerdrivers.
Dalat is een stadje hoog in de bergen en totaal anders dan de gemiddelde Vietnameze stad. Dalat ligt zelfs zo hoog dat onze backpack ondersteboven moest worden gekeerd om de lange broek eruit te halen.
Achterop de brommer was erg relaxt; Dalat wordt omringt door naaldbomen en na al die steden is ademhalen tussen die boompjes erg verfrissend. Tijdens het frisse ademhalen werden we bij onze eerste bestemming gedropt: een grote waterval omringt door bos. Na nog meer verfrissing op gedaan te hebben bij de waterval sprongen Hans en ik weer achterop om naar de volgende waterval. Deze waterval lag een kilometer naar beneden, je kon voor een leuk achtbaantje kiezen of voor de trap, als echte Nederlanders toch maar de trap genomen! De derde bestemming vonden wij wat eigenaardig. We werden afgezet bij een paar gebouwen waarvan wij denken dat het huizen van nonnen waren en verder waren er en heleboel Japanse toeristen die fotoshoots van hun vrouwen maakten. Hans en ik dachten moeten wij dat nou ook gaan doen?? Toch maar even een trapje naar beneden genomen om te kijken wat daar dan was. Opeens zagen wij een prachtig meer omringt met naaldbomen. Even zagen we onszelf in Canada staan. Helaas werd onze fantasie luid verstoord door een zeer luid bellende Vietnamees, wat ons weer deed beseffen dat we terug naar het hotel moesten. Bij het hotel een bus geboekt naar Saigon, zoveel tijd hadden we namelijk niet meer in Vietnam.
De volgende dag vertrok onze bus naar Saigon, dachten we. Hans en ik hadden ons al lekker gesetteld in de bus toen er een mannetje op ons afkwam die vroeg of wij misschien naar Saigon moesten, "ja hoezo?" "Dit is namelijk de bus naar Nha Trang" "oh oeeeps :$" "Jullie worden samen met een Belgische stel (daar waren Hans en ik doodgemoedelijk die ochtend achteraan gebanjerd....)langs de kant van de weg eruit gezet en dan pikt de bus naar Saigon jullie op". Nou, daar stonden we dan, in de middle of nowhere uit de bus gezet. Gelukkig kwam de bus naar Saigon ons snel oppikken en voor we het wisten waren we in Saigon! In Saigon stonden Inge en Esther ons al op te wachten. (ja het lijkt wel een georganiseerde groepsreis ;)) Samen met onze Nederlandse vrienden zijn we de volgende dag naar de Chu Chi tunnels gegaan. De Chu Chi tunnels werd door de Viet Cong tijdens de oorlog tegen de Amerikanen gebruikt. Een tweehonderd kilometer lang tunnelstelsel zat verborgen onder de grond. In dit tunnelstelsel vond je hele keukens, woonkamers, garages en werkplaatsen! De vietcong leefde serieus onder de grond. Dankzij deze verdedegingstechniek heeft het 14 jaar geduurd voordat de Amerikanen het tunnelstelsel ontdekte en daardoor de oorlog maar niet kon winnen. Zelf hebben wij ook door de tunnels gelopen; de tunnels zijn voor de toeristen nog 20-30 centimeter groter gemaakt maar nog steeds zijn ze echt claustrofobisch klein! Erg indrukwekkend, helemaal door te beseffen dat deze tunneltjes tot Cambodja doorlopen en zelfs onder de zeespiegel zijn gegraven! Saigon kon alleen bereikt worden door onderwater te zwemmen.
Doordat de oorlog nog maar 30 jaar geleden is leeft het nog erg in Vietnam. Daarom kon een bezoekje aan het War Museum echt niet worden overgeslagen. De foto's die ze daar vertonen zijn echt vreselijk, het is moeilijk om geen hekel tegen de Amerikanen te creeren. We hebben een paar foto's voor jullie op onze site gezet, zo kunnen jullie het zelf even bekijken.
Na de twee toch wel indrukwekkende dagen besloten we onze geliefde stadswandeling te maken. Saigon is een erg leuke stad met veel verschillende wijkjes. Eerst loop je tussen het afval en riool, even later sta je oog in oog met een 5 sterren hotel. Die dag hebben we ook een ticket voor de Mekong Delta geboekt, want we hadden gehoord dat het wel erg mooi was. We hadden een travel agency gevonden die groepen had niet groter dan 10 personen. Nou niet dus; met 40 man stonden we te dringen om een goed plekje op de boot te vinden. Eenmaal aan het varen kwamen we in ontzettende leuke en kleurrijke kanaaltjes terecht, we kregen de huisjes van de mensen te zien die daar leefde. Zelf even aan wal gegaan om een lokale Pagode te bezoeken en een praatje met een monnik te maken. Na al de mooie bezienswaardigheden werden we naar ons hotel gebracht. De volgende dag ging alweer vroeg de wekker, we gingen naar de floating market. Overal werd er in grote hoeveelheden groenten en fruit verkocht. We waren op de drijvende Makro beland. De plaatselijke Albert Heijn kregen we wat later te zien alleen het assortiment was wel wat veranderd. Opeens lagen er varkensdarmen, gevilde kikkers en gegrilde ratten in de schappen. De vissen werden doodgeknipt en de kikkers kregen een klinke klap met een knuppel. Deze bijzondere verrichtingen werden allemaal verricht onder luid gekakel en gelach van het Vietnamese Albert Heijn personeel. Weer terug in de boot hebben we een enorm leuke tocht door kleine riviertjes en kanaaltjes gemaakt. De familie waar we gingen eten trakteerde ons op vers fruit en een lokale dans! De tweede dag was erg leuk maar helaas moesten we terug naar Saigon. De avond voordat we naar de Mekong Delta gingen was Hans haar camera gestolen maar aangifte hadden we nog niet gedaan. Samen met de eigenaar van het restaurant, waar Hans haar camera was gestolen, gingen we naar het politiebureau. Wat we daar aantroffen was een vrouw met de Vietnamese margriet op haar bureau, de tv stond op puzzeltijd en de mevrouw verstond werkelijk geen woord Engels. Dankzij de meneer van het restaurant stonden we later met een a4tje en een stempel weer buiten. Gelukkig maar want de volgende dag zouden we Vietnam inruilen voor Cambodja. De busreis ging prima en we hadden alweer ons vierde visum in ons paspoort zitten toen we in Phnom Penh aankamen! Toen we in Cambodja aankwamen waren de verschillen tussen Cambodja en Vietnam al direct zichtbaar. De verschillen tussen arm en rijk zijn gigantisch. Opeens zagen we overal Hummers rijden en werden we omringt door bedelende kinderen. Cambodja kent veel meer rondslingerende afval, het is hier echt een stuk viezer. In Phnom Penh troffen we Mark en Inge. Samen met hun zijn we naar de Killing Fields gegaan. The Killing Fields laten je zien wat voor een vreselijke dingen de Rode Khmer hebben gedaan. De Rode Khmer onder leiding van Pol Pot wilde graag een nieuwe bevolking creeren: "New People". Deze bevolking was gebasseerd op een agragische samenleving. Van 1975 tot 1979 heeft de Rode Khmer 1.7 tot 2 miljoen mensen vermoord dat was 1/3e van de bevolking. Pol Pot verzon overal wel een reden voor om je te vermoorden; als je Engels sprak, studeerde of een bril droeg. Alleen als je een boer was, was het goed. De Rode Khmer heeft heel Phnom Penh in een dag laten evacueren en gezinnen uit elkaar getrokken. Volgens Pol Pot deed familieverband er niet toe. Van Pol Pot kreeg je een nieuwe man/vrouw waarmee je zoveel mogelijk kinderen moest krijgen om "the New People" zo snel mogelijk te creeren. The Killing Fields zijn de massagraven die Pol Pot heeft gecreeerd. Van sommige backpackers kregen we te horen dat het niet meer was dan een grasveld met wat bordjes. Toen wij aankwamen stond er een groot gebouw met een enorme kast gevuld met schedels voor onze neus. Op die boordjes stonden de meest lugubere teksten en als je over het grasveld liep staken de kledingstukken en botten nog uit de grond! Echt heel heftig.
Doordat de dag best heftig was besloten we naar het National Museum te gaan. Hier staan namelijk alleen maar stenen beelden :). Vooral het gebouw en het binnenplaatsje waren erg leuk! De volgende dag was ook weer een oorlogsbelaade. We hebben S21, ook wel Toul Sleng genoemd, bezocht. Toul Sleng werd vroeger gebruikt als middelbare school maar de Khmer Rouge heeft dit weten om te toveren in een afschuwelijke gevangenis. In 1978 zaten er 5765 gevangenen in Toul Sleng. We hebben eerst een film gekeken met verhalen van overlevenden, super indrukwekkend. Tijdens ons bezoekje aan Toul Sleng kon je de kettingen waar de gevangenen aan vastgeketend zaten nog zien. De martelapparaten lagen voor je neus en de foto's branden op je netvlies. We hebben een foto op de site gezet waar de regels van S.21 opstaan, lees deze even goed want het is echt onvoorstelbaar!
De laatste dag in Phnom Penh was iets anders. We hebben het Royal Palace, Central Market en Wat Pnom bezocht. Erg leuk. Op dit moment zitten we in Siem Reap en binnenkort gaan we naar Ankor Wat!
Lieve Mensen, ik wil even wat meer aandacht vragen voor de foto's op www.flickr.com/lisannebosveld
Deze keer zijn ze wel erg indrukwekkend!
Bedankt voor jullie aandacht en we kijken uit naar jullie reacties!
Dikke kus Siets en Hans
-
22 April 2009 - 07:58
Peter:
Wat een avonturen toch weer, ik ga de foto's meteen bekijken. Tot snel -
22 April 2009 - 08:04
Johan:
Nou nou, da's wel even wat anders dan karaoken op Westlife. Maar opnieuw een mooi en deze keer indrukwekkend verhaal. Als lid van de 'Vietnam-generatie' is dit voor mij natuurlijk wel extra interessant. Als klein jongetje zag ik elke avond Vietnam (en later Cambodja) op het Journaal. Overigens maken de mooie foto's het nog duidelijker wat er allemaal in die landen is gebeurd.
Wel fijn trouwens dat ze daar een AH hebben, en ook zo'n verrassend assortiment. Hoe moet je varkenskoppen eigenlijk spiegelen?
-
22 April 2009 - 09:02
Lia:
Wat een indrukwekkend verhaal, die Pol Pot doet aan Hitler denken.Ik ga Philippe vragen de foto's weer tevoorschijn te toveren. (Ik leer het nóóit)Veel plezier in Ankor Wat. Gisteren was ik bij je oma en kan ze het haast niet geloven, dat de 5 maanden alweer bijna om zijn en ze jou in haar armen kan sluiten. -
22 April 2009 - 21:53
Lucas:
Hey hey!
Wat een verhaal weer zeg. Die tunnels en Tuol Sleng, dat had ik zelf ook graag wel willen zien! Goed dat jullie dat allemaal meegemaakt en gezien hebben, het moet onvoorstelbaar zijn om daar rond te lopen. Ga zo door en veel plezier nog!
Lucas -
23 April 2009 - 11:38
Monique:
Lieve allebei,
ik kan me voorstellen dat het bezoek aan de killing fields jullie nog lang zal bij blijven, wat een hel zal s.21 zijn geweest. Wat een contrast tussen rijk en arm, geven jullie wat aan de bedelende kinderen, een snoepje of zo, of willen ze alleen geld? Over Albert Heijn gesproken, ik word geregeld aangesproken of er nog nieuws is over jullie!! XX -
23 April 2009 - 15:58
Ronald:
Indrukwekkend, de recente geschiedenis daar. Ik ken het alleen maar van de tv, wat m'n ouders er over zeiden en wat Boudewijn de Groot er over zong. Voor jullie zal het ook wel heftig geweest zijn...
Jullie zullen iedere dag wel rijst eten, wellicht wel 3 keer per dag. Komt het je neus gaten nog niet uit?
Weet je de tijd gaat zo snel, over ca 6 weken zijn jullie alweer thuis. Ik had niet gedacht dat het zo snel zou gaan. Peter heeft z'n "P" gehaald. Hij is nu ook voor dat ene hele vervelende tentamen geslaagd!!
Tot gauw!! -
23 April 2009 - 20:47
Dennis:
Heey ladies,
Wat een verhaal weer! :)Echt super leuk om te lezen en daar een beeld bij te hebben, van wat zich daar allemaal heeft afgespeeld.
Jammer dat Hans nu naast haar cyste, ook haar camera is kwijtgeraakt(:.
Maar dat mag de pret niet drukken, want jullie gaan gewoon door.
Geniet er nog van dames en ik lees jullie gauw weer.
Pas goed op jezelf en op elkaar.
Gr.
Macman -
23 April 2009 - 21:39
Saul:
Bizar dat je nog zo dichtbij mee kan maken wat er 30 jaar geleden gebeurd is in Cambodja, gelukkig doen jullie ook genoeg leuke dingen en is Cambodja niet alleen maar narigheid.
xxx -
25 April 2009 - 10:25
Kiki:
Hey Henkie & Hansie,
Heavy shit! Poeh, erg allemaal he. Jemig! Ben benieuwd naar jullie volgende verhaal, go on!
Dikke kus uit Ernum -
25 April 2009 - 14:23
Ruben:
lieve lieve dames! wat een verhalen weer!! erg indrukwekkend dat jullie zo veel meepikken van het verleden van deze landen!!
ik ga de foto's bekijken en jullie snel weer mailen!!!
lies rubs xxxxx -
25 April 2009 - 20:41
Harriët:
Jullie bewijzen wel dat je in een paar maanden reizen meer kunt leren dan in een paar jaar op de middelbare school. Heel goed dat jullie je ook verdiepen in de geschiedenis van Cambodja en Vietnam. In onze jeugd was dat wereldnieuws. -
26 April 2009 - 18:39
Pleun:
hee meiden,
wat een mooi verhaal weer leuk geschreven ook:).
wel heftig zeg al die museas over die oorlogen enzo... de foto's zijn ook heel indrukwekkend.
is het niet moeilijk om die kinderen te zien bedelen? geven jullie soms ook wat?
ik kijk uit naar jullie volgende verhaal!
dikke kus -
28 April 2009 - 12:10
KOEN!!!!!!!!:
DAMUZZZZZ
Man wat heftig.. door al die geschiedenis achtige trips krijg je bijna het idee dat jullie bezig zijn met een of andere scriptie.. maar het is natuurlijk ook heel interessant.. ik ga die foto's zeker bekijken.. en volg jullie verhalen op de voet... Ga zo door(y) kussen KOEN -
29 April 2009 - 18:03
Lieke:
Haa lieve zoeties!
Ik ben het met koen eens. Scriptiewaardige excursies die jullie maken! Ik vond het echt een heel interessant verhaal! Doet me best wel denken aan mijn profielwerkstuk over de gruwelen die onder het regime in Franco gebeurd zijn. Het is natuurlijk wat anders, maar toch.
Echt leuk dat jullie zo veel uitleggen hoor! Ik benieuwd naar de foto's. Snel kijken wordt dat dus!
Trouwens, heel erg bedankt voor jullie supertoffe verjaardagskaart! En mijn complimenten want hij is dus gewoon serieus op PRECIES op mijn verjaardag aangekomen! Hans: Prachtige zin die 'Gefeliciteerd met je zelf..' en Henkie: Wat heb je een beeldige 'pocketknife' en 'pie' getekend. Heel leuk!
Dikke kus! -
02 Mei 2009 - 17:52
Daan:
Mijn profielwerkstuk is hier niks bij! En door dit verhaal heb ik toch nog iets geleerd buiten het glazen poleren en servetten vouwen om! Leuk verhaal, ik ga nu snel die foto's bekijken! Kus vanuit Curacao -
03 Mei 2009 - 09:14
Sepp:
Mooi verhaal weer! Je krijgt ind wel veel van de oorlog mee nog! Het zijn inderdaad indrukwekkende foto's! Succes met de reis verder
Xx -
03 Mei 2009 - 11:30
Frances:
Op eerste regenachtige dag sinds lang,jullie verslag gelezen.Maar goed dat jullie niet met dit gebied begonnen zijn,hoe belangrijk ook.Nog veel plezier,tijd vliegt!xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
