Hans en Siets zijn weer in beweging!
Door: Siets
Blijf op de hoogte en volg Siets & Liss
24 Maart 2009 | Vietnam, Hué
Lieve Lieve Lieve allemaal!
Ik moet eerst even mijn frustraties kwijt voordat ik aan mijn verhaal kan beginnen..
Hans en ik hadden namelijk bedacht dat het wel leuk zou zijn als we een keer het verhaal echt aan jullie zouden vertellen! We hadden het plan gemaakt om een filmpje te maken van onszelf terwijl we het verhaal vertellen! Ten eerste hebben we het filmpje 6 keer overnieuw moeten maken, regelmatig is de camera van de tv gevallen of waren we maar half in beeld, het is ook nog voorgekomen dat we zelf de draad in ons verhaal kwijt waren dus toen bedachten we dat jullie het helemaal niet zouden snappen...
Maar eindelijk na 6x 20 minuten te hebben gepraat was ons 6e filmpje een daverend succes!!
Hans en ik gingen vol goede moed naar het postkantoor, we hadden namelijk begrepen dat daar het beste internet was voor 3000 dong! 23000 dong is 1 euro! Dus qua prijs was het ook wel te overzien!
Helaas is het op dit moment 6 uur en we zijn hier om half 2 binnen komen wandelen. We zijn er net 2 seconden geleden achtergekomen dat het uploaden van een filmpje langer dan 10 minuten niet gaat lukken dus ons plan is helemaal in duigen gevallen! Jaa, dat vinden wij wel een beetje jammer want zelf vonden wij het een uiterst leuk idee ;)
Er zit nu dus niks anders op dan het verhaal te schrijven. Er is wel een groot voordeel want ik ken het verhaal ongeveer uit mijn hoofd! hahah :D
Soms staat er foto of filmpje met een getal achter een zin! Hiermee proberen wij aan te duiden dat jullie even op www.flickr.com/lisannebosveld moeten kijken en klikken op de foto + bijbehorend getal want dan hebben wij het op dat moment over die foto!
Op zaterdag 14 maart was het voor ons een grote dag! Hans had een afspraak bij dokter Mongkol (foto 1 nu moeten jullie dus even naar www.flickr.com/lisannebosveld gaan en op foto 1 klikken dan krijgen jullie namelijk een foto van meneer Mongkol gezien;)) "de beste chirurg van heel Thailand". De beste chirurg van heel Thailand had voor onze afspraak al twee operaties gedaan, hij zag er ook wat wild en pips uit die dag. Gelukkig kon hij Hans nog goed helpen! Na een paar vragen of ze nog pijn had, wat gelukkig niet het geval was, en het bekijken van Hans haar wonden (foto 2) zei de lieve doc: "Je mag gaan en staan waar je wilt! Je wonden zijn prachtig! Ik stuur je terug naar Vietnam." Hans en ik waren natuurlijk dolletjes zo blij dat we weer door mochten reizen (film 6). Hans en ik wilden graag weer terug naar Vietnam, daar was het grote ziekenhuisavontuur immers begonnen en we waren nog lang niet klaar met Vietnam. Het enige vervelende aan Vietnam is, is dat ze geen visum verstrekken bij het vliegveld. Je moet dus voordat je Thailand verlaat al een visum hebben voor Vietnam. Na al onze belevenissen dachten Hans en ik dat een visum regelen wel een piece of cake was. Als het aan Hans en mij had gelegen was dat ook het geval maar 14 maart viel helaas op een zaterdag en de ambassades zijn alleen op werkdagen open. Twee dagen wachten dus.. Gelukkig hadden Hans en ik met veel liefde de rolstoel de deur uitgetrapt! Ik heb met de rolstoel mijn eerste haat-liefdeverhouding gehad!
Maar goed, we waren weer op de been en we hadden bedacht dat een tochtje met de skytrain wel erg leuk zou zijn. Na 5 minuten in de skytrain stapte we uit en opeens waren Hans en ik in een totaal ander gedeelte van Bangkok. Eerst werden we omringt door bomen en chagrijnige overwerkte mannetjes, 5 minuten met de skytrain en je bent opeens een heel klein mensje omringd door gigantische shoppingmalls!!
Hans en ik hebben ons hier twee dagen ontzettend vermaakt. Zo erg zelf dat de backpack maar net dicht kan maar gelukkig hij kan dicht :D! Na de twee dagen winkelen was het maandag dus tijd voor de serieuze zaak; het visum. We hadden van tevoren wat informatie gevraagd bij het toeristeninformatie vrouwtje van het hotel die ons had verteld dat het handig was om zo vroeg mogelijk naar de ambassade te gaan. Hans en ik stonden om half 9 (eerder kon niet) met pasfoto en paspoort op de stoep van de ambassade. Na een formulier te hebben ingevuld stonden we na 2 seconden zonder paspoort en pasfoto op de stoep maar met de mededeling dat t visum de volgende dag voor ons klaar lag. Geweldig!
Maandag hebben we de rest van de dag heerlijk gezwommen en van de luxe van het hotel genoten!
Dinsdag was de grote dag, we mochten ons visum ophalen! Dit bezoek was werkelijk nog korter dan de vorige. We moesten ons bonnetje afgeven en daar was ons paspoort met visum! Wat het feest helemaal compleet maakte was dat Hans door haar zorgverzekering werd gebeld met de vraag of we de volgende dag konden vliegen! En of we dat konden, hoe eerder hoe beter. Dinsdag zijn we de rest van de dag bezig geweest met afscheid nemen van iedereen. Eerst was het hotelpersoneel aan de beurt, ondertussen kenden wij iedereen en vooral de mensen van het fitnescentrum en het zwembad waren mijn beste vrienden geworden. Voor Hans was het emotionele afscheid nemen aangebroken toen we afscheid moesten nemen van ons internet vrouwtje. De vrouw zwaaide ons breedglimlachend uit. Vrij logisch want de afgelopen 3 weken zijn we ongeveer 24/7 online geweest. Dit zullen onze geliefde ouders, Zoetie en Saul wel gemerkt hebben.
Woensdag hadden we voor het laatst on heerlijke ontbijt! (foto 3) Dit is mijn ontbijt, Hans eet nog 3 plakken cake erbij. Voordat we op reis gingen had Saul, Hans gebombardeerd tot bodemloze put. Ik denk dat hij daar wel eens gelijk ik kan hebben ;)
De andere taak die dag was het inpakken van de backpack. Helemaal aan het begin hadden we de was laten doen.. Wij waren gewend aan de prijzen van 1 euro per kilo maar toen ons bonnetje van dit was avontuur voorbij kwam schrokken we toch wel heel erg! Mijn 17 strings, shirtje en een lange broek kostte me 39 EURO! Hans was helemaal de pineut: haar wasje kostte 50 EURO!
Na het inpakken van de tassen stond er om 3 uur een mannetje voor ons klaar. Hij zou ons wel eventjes naar het vliegveld brengen! Hans en ik stonden doodsangsten uit tijdens dit ritje. Meneer de buschauffeur knalde ons met 140 km/u door Bangkok en deed net of het andere verkeer niet bestond! Goddank zijn we veilig bij het vliegveld aangekomen! Het vrouwtje van de ANWB zorgverzekering was nog zo grappig geweest om even te vertellen dat we ons geen zorgen hoefde te maken; we hoefde deze keer geen arts te begeleiden.
Het inchecken ging ontzettend soepel en voor we het wisten zaten we om half 6 alweer in de lucht. Na een ietwat onsubtiele landing hadden we om half 8 weer voet aan land gezet in Vietnam! Woehoe!!
Ook in Vietnam stond er een mannetje met miss Lisanne bosveld op zijn bordje op ons te wachten. Na een gezellig ritje kwamen we aan bij het Sportshotel. Hier was ons hele ziekenhuisavontuur begonnen. Door het Sportshotel werden we onthaald als echte vrienden: natuurlijk konden we weer bij hun slapen en een tas 4 trappen optillen was ook geen probleem. Hijgend kwamen de meneer en ik aan, Hans was nog topfit! Eenmaal de backpacks in de kamer te hebben gestald, besloten we naar Gecko te gaan (foto 4). Gecko is het restaurant waar Nhan werkt. Nhan is het Vietnamese meisje waar we mijn verjaardag mee hebben gevierd.
Bij Gecko aangekomen was Nhan gezellig aan het werk. Toen Nhan ons in haar vizier kreeg begon ze bijna te gillen zo blij was ze. Na een gezellige avond besloten we weer af te spreken de volgende dag om 4 uur.
Hans en ik moesten namelijk eerst naar het postkantoor. Saul was zo lief geweest om voor Hans en voor mij een kaartje op te sturen! Hans omdat ze zo zielig was geweest en de andere voor mijn verjaardag. Eenmaal in het postkantoor aangekomen ontmoetten wij een stel die zich afvroeg of wij wel onze kaart hadden gevonden. Zij zaten namelijk al een maand op hun pakketje te wachten. Hans en ik hebben het postkantoor binnenste buiten gekeerd maar helaas geen kaart! Saul toch heel erg bedankt voor het opsturen van de kaart! Hopelijk is er nu een andere Lisanne gelukkig mee:D
Na het postkantoor was het de beurt aan het treinstation. We hadden bedacht dat het wel leuk zou zijn om per trein naar Hue te reizen. Al snel begrepen we dat zomaar een treinkaartje er niet in zat. Hans en ik moesten eerst een nummertje trekken en vervolgens 64 mannetjes wachten voordat wij aan de beurt waren. Voor mij niet zo erg want Daan belde en Hans is gelukkig dol op zitten dus de 64 mannetjes waren snel verdwenen. Eenmaal aan het loket begonnen de problemen echt, de vrouw achter het loket was voor ons niet te verstaan en diezelfde vrouw verstond ons als helemaal niet. Uiteindelijk begon de vrouw zelfs tegen ons te schreeuwen dus we gaven het op en probeerde het bij een ander station. Bij het andere station bleken geen 64 mannetjes te zijn dus waren we zo aan de beurt. Ook dat treinstation konden we snel verlaten omdat de treinen die vanaf dat station vertrokken alleen naar het noorden gingen. Wij moeten naar het zuiden. Hans en ik waren ondertussen zo hongerig geworden dat we alleen nog maar aan de Gecko sandwich konden denken. We besloten terug te gaan naar Gecko om eerst even wat te eten. Maar ik kon het niet laten om even in het hotel te vragen of zij misschien wisten hoe we aan een treinkaartje naar Hue moesten komen. Nadat de vrouw vriendelijk had gevraagd of we even wilde gaan zitten, pleegde ze 1 telefoontje en deelde ze ons mee dat het treinkaartje was geregeld! Hans en ik zouden de volgende dag om half 1 met de trein gaan.
Om 4 uur stond onze afspraak met Nhan. Nhan kwam om stipt 4 uur met een andere vriend Hung, Gecko binnen zetten. Samen met hun zijn we die dag heel Hanoi doorgetuft op de brommer (Film 3 en 5). Eerst gingen we een bezoekje plegen aan de Universiteit van Hung. Hung studeert aan een gigantische universiteit, de beste van Vietnam volgens hemzelf:P (foto 5)
Die dag is mij de democratie van Vietnam iets duidelijker geworden. Het is totaal niet democratisch, niet zoals in NL in ieder geval. Ze mogen niet hun eigen president of partij kiezen maar ze stemmen op een mannetje die voor hun een president of partij gaat kiezen!
Na de universiteit hebben we genoten van typisch vietnamees eten; noodle soep! Het avondmaal was op en we werden weer achterop de brommer gezet. Op naar Nhan's kamer! (foto 6) Nhan huurt deze kamer met nog 2 andere meisjes. Hun keuken en douche bestaat uit 1 gaspitje, een gat in de grond en een tuinslang waar water uitkomt. Ze moeten het bed ook met zijn drieen delen. De huisbaas vindt alles prima zolang de 50 euro per maand die ze voor dit hok moeten betalen maar betaald wordt.
Het was wel erg leuk om even een kijkje te nemen in Nhan's kamer. Na de kamer van Nhan was het tijd voor haar Engelse klas. Nhan had namelijk ontzettend over ons opgeschept en hierdoor was haar Engelse klas erg nieuwsgierig naar ons geworden.
Het is in Vietnam zo dat je maar twee jaar van de universiteit Engels krijgt, daarna moetje het zelf uitzoeken. Nhan heeft met 15 andere een leraar ingehuurd die hun twee keer per week Engels geeft. Heel goed want Engels is toch wel een erg belangrijke taal.
Samen met Nhan, Hung en hun Engelse klas zijn Hans en ik gaan zingen! Nou we hebben werkelijk de longen uit ons lijf gezongen (Film 1 en 2) + (foto 7)
Het zingen was echt super leuk en de mensen waren ontzettend aardig maar om 10 uur was het feest echt afgelopen en werden we netjes afgezet bij het Sportshotel. Toevallig reed Thanh (foto 8) net voorbij. Thanh is de beste vriendin van Nhan en zij werkt ook bij Gecko. Ondertussen kende we haar ook al aardig en nodigden wij hun uit een kijkje te nemen in onze hotelkamer. Het fotoboekje dat Hans en ik hebben gekregen van Zoetie en Spiek is onder de loep genomen en idereen is helemaal goed gekeurd:D
De volgende dag zouden we weer terug naar Hue gaan. In de trein zaten Hans en ik in een 4zit en tegenover ons zat een pas getrouwd stel. De twee zielsverliefde tortelduifjes zaten mij maar raar aan te kijken toen ik mijn dagelijkse appeltje voor Hans aan het schillen was. Op een gegeven moment kon de man het niet meer aanzien en besloot zijn techniek aan mij te laten zien. De appel werd in 1 keer helemaal rondom geschild (foto 9). Ik heb meerdere pogingen ondernomen om dit te evenaren maar helaas zo goed schillen als de gemiddelde Vietnamees gaat mij niet lukken. Verder was de treinreis erg leuk en gezellig :D
Eenmaal in Hue te waren aangekomen zijn we de stad goed gaan bezoeken. Hans en ik zijn de eerste dag per bakfiets (filmpje 4) naar de Citadel gegaan!
De Nguyen Dynasty heeft 13 keizers lang geregeerd in Vietnam, tijdens deze periode was Hue de hoofdstad! De citadel was vroeger ook wel het hofje van Den Haag. Tijdens deze periode werden alle belangrijke beslissingen genomen in de citadel. Het is dat ook een enorm complex en Hans en ik waren al een tijdje aan het rondsjokken toen we opeens in een Nederlandse groep belandden. Opeens werden Hans en ik omringd met Diny's, Nollen en Tinekes. Hans en ik vonden het wel handig om met hun mee te lopen want hun gids was ook Nederlands. Misschien konden we nog fijne informatie bij de goede gids lospeuteren. Helaas was voor ons deze kans niet weggelegd want Hans en ik werden overladen met vragen over onze reis, het was zelfs zo erg dat de gids op een gegeven moment zijn verhaal helemaal alleen stond te houden!
De dag na de Citadel hebben Hans en ik weer eens plaats genomen achterop de brommer! Ditmaal geen jonge studenten maar nu werden we van A naar B vervoerd door twee oude mannetjes. Ze hebben ons van alles laten zien van Amerikaanse bunker tot mausoleum. Heel Hue is gepasseerd! Deze dag was ontzettend geslaagd maar wel erg warm. Omdat het in Hue zo warm is vonden Hans en ik het tijd voor een verkwikkende duik. Gisteren heb ik (Hans mag nog niet zwemmen) voor het eerst sinds 2,5 maanden een duik in de zee kunnen nemen! Echt geweldig :D De standen in Hue zijn niet heel mooi maarja ik hou toch wel erg van de zee ;)
Vandaag gaan we ook een trein/bus boeken naar Danang, de 4e grote stad van Vietnam! Ik ben benieuwd haha :D
Wat natuurlijk wel een erg belangrijke mededeling is, is dat de lieve Daan die helemaal op Curacao zit vandaag jarig is!!
Hartelijk gefeliciteerd!!!
Zo ik ben klaar met typen van dit lange verhaal! Tot de volgende keer!
veel liefs Hans en Siets
Ik moet eerst even mijn frustraties kwijt voordat ik aan mijn verhaal kan beginnen..
Hans en ik hadden namelijk bedacht dat het wel leuk zou zijn als we een keer het verhaal echt aan jullie zouden vertellen! We hadden het plan gemaakt om een filmpje te maken van onszelf terwijl we het verhaal vertellen! Ten eerste hebben we het filmpje 6 keer overnieuw moeten maken, regelmatig is de camera van de tv gevallen of waren we maar half in beeld, het is ook nog voorgekomen dat we zelf de draad in ons verhaal kwijt waren dus toen bedachten we dat jullie het helemaal niet zouden snappen...
Maar eindelijk na 6x 20 minuten te hebben gepraat was ons 6e filmpje een daverend succes!!
Hans en ik gingen vol goede moed naar het postkantoor, we hadden namelijk begrepen dat daar het beste internet was voor 3000 dong! 23000 dong is 1 euro! Dus qua prijs was het ook wel te overzien!
Helaas is het op dit moment 6 uur en we zijn hier om half 2 binnen komen wandelen. We zijn er net 2 seconden geleden achtergekomen dat het uploaden van een filmpje langer dan 10 minuten niet gaat lukken dus ons plan is helemaal in duigen gevallen! Jaa, dat vinden wij wel een beetje jammer want zelf vonden wij het een uiterst leuk idee ;)
Er zit nu dus niks anders op dan het verhaal te schrijven. Er is wel een groot voordeel want ik ken het verhaal ongeveer uit mijn hoofd! hahah :D
Soms staat er foto of filmpje met een getal achter een zin! Hiermee proberen wij aan te duiden dat jullie even op www.flickr.com/lisannebosveld moeten kijken en klikken op de foto + bijbehorend getal want dan hebben wij het op dat moment over die foto!
Op zaterdag 14 maart was het voor ons een grote dag! Hans had een afspraak bij dokter Mongkol (foto 1 nu moeten jullie dus even naar www.flickr.com/lisannebosveld gaan en op foto 1 klikken dan krijgen jullie namelijk een foto van meneer Mongkol gezien;)) "de beste chirurg van heel Thailand". De beste chirurg van heel Thailand had voor onze afspraak al twee operaties gedaan, hij zag er ook wat wild en pips uit die dag. Gelukkig kon hij Hans nog goed helpen! Na een paar vragen of ze nog pijn had, wat gelukkig niet het geval was, en het bekijken van Hans haar wonden (foto 2) zei de lieve doc: "Je mag gaan en staan waar je wilt! Je wonden zijn prachtig! Ik stuur je terug naar Vietnam." Hans en ik waren natuurlijk dolletjes zo blij dat we weer door mochten reizen (film 6). Hans en ik wilden graag weer terug naar Vietnam, daar was het grote ziekenhuisavontuur immers begonnen en we waren nog lang niet klaar met Vietnam. Het enige vervelende aan Vietnam is, is dat ze geen visum verstrekken bij het vliegveld. Je moet dus voordat je Thailand verlaat al een visum hebben voor Vietnam. Na al onze belevenissen dachten Hans en ik dat een visum regelen wel een piece of cake was. Als het aan Hans en mij had gelegen was dat ook het geval maar 14 maart viel helaas op een zaterdag en de ambassades zijn alleen op werkdagen open. Twee dagen wachten dus.. Gelukkig hadden Hans en ik met veel liefde de rolstoel de deur uitgetrapt! Ik heb met de rolstoel mijn eerste haat-liefdeverhouding gehad!
Maar goed, we waren weer op de been en we hadden bedacht dat een tochtje met de skytrain wel erg leuk zou zijn. Na 5 minuten in de skytrain stapte we uit en opeens waren Hans en ik in een totaal ander gedeelte van Bangkok. Eerst werden we omringt door bomen en chagrijnige overwerkte mannetjes, 5 minuten met de skytrain en je bent opeens een heel klein mensje omringd door gigantische shoppingmalls!!
Hans en ik hebben ons hier twee dagen ontzettend vermaakt. Zo erg zelf dat de backpack maar net dicht kan maar gelukkig hij kan dicht :D! Na de twee dagen winkelen was het maandag dus tijd voor de serieuze zaak; het visum. We hadden van tevoren wat informatie gevraagd bij het toeristeninformatie vrouwtje van het hotel die ons had verteld dat het handig was om zo vroeg mogelijk naar de ambassade te gaan. Hans en ik stonden om half 9 (eerder kon niet) met pasfoto en paspoort op de stoep van de ambassade. Na een formulier te hebben ingevuld stonden we na 2 seconden zonder paspoort en pasfoto op de stoep maar met de mededeling dat t visum de volgende dag voor ons klaar lag. Geweldig!
Maandag hebben we de rest van de dag heerlijk gezwommen en van de luxe van het hotel genoten!
Dinsdag was de grote dag, we mochten ons visum ophalen! Dit bezoek was werkelijk nog korter dan de vorige. We moesten ons bonnetje afgeven en daar was ons paspoort met visum! Wat het feest helemaal compleet maakte was dat Hans door haar zorgverzekering werd gebeld met de vraag of we de volgende dag konden vliegen! En of we dat konden, hoe eerder hoe beter. Dinsdag zijn we de rest van de dag bezig geweest met afscheid nemen van iedereen. Eerst was het hotelpersoneel aan de beurt, ondertussen kenden wij iedereen en vooral de mensen van het fitnescentrum en het zwembad waren mijn beste vrienden geworden. Voor Hans was het emotionele afscheid nemen aangebroken toen we afscheid moesten nemen van ons internet vrouwtje. De vrouw zwaaide ons breedglimlachend uit. Vrij logisch want de afgelopen 3 weken zijn we ongeveer 24/7 online geweest. Dit zullen onze geliefde ouders, Zoetie en Saul wel gemerkt hebben.
Woensdag hadden we voor het laatst on heerlijke ontbijt! (foto 3) Dit is mijn ontbijt, Hans eet nog 3 plakken cake erbij. Voordat we op reis gingen had Saul, Hans gebombardeerd tot bodemloze put. Ik denk dat hij daar wel eens gelijk ik kan hebben ;)
De andere taak die dag was het inpakken van de backpack. Helemaal aan het begin hadden we de was laten doen.. Wij waren gewend aan de prijzen van 1 euro per kilo maar toen ons bonnetje van dit was avontuur voorbij kwam schrokken we toch wel heel erg! Mijn 17 strings, shirtje en een lange broek kostte me 39 EURO! Hans was helemaal de pineut: haar wasje kostte 50 EURO!
Na het inpakken van de tassen stond er om 3 uur een mannetje voor ons klaar. Hij zou ons wel eventjes naar het vliegveld brengen! Hans en ik stonden doodsangsten uit tijdens dit ritje. Meneer de buschauffeur knalde ons met 140 km/u door Bangkok en deed net of het andere verkeer niet bestond! Goddank zijn we veilig bij het vliegveld aangekomen! Het vrouwtje van de ANWB zorgverzekering was nog zo grappig geweest om even te vertellen dat we ons geen zorgen hoefde te maken; we hoefde deze keer geen arts te begeleiden.
Het inchecken ging ontzettend soepel en voor we het wisten zaten we om half 6 alweer in de lucht. Na een ietwat onsubtiele landing hadden we om half 8 weer voet aan land gezet in Vietnam! Woehoe!!
Ook in Vietnam stond er een mannetje met miss Lisanne bosveld op zijn bordje op ons te wachten. Na een gezellig ritje kwamen we aan bij het Sportshotel. Hier was ons hele ziekenhuisavontuur begonnen. Door het Sportshotel werden we onthaald als echte vrienden: natuurlijk konden we weer bij hun slapen en een tas 4 trappen optillen was ook geen probleem. Hijgend kwamen de meneer en ik aan, Hans was nog topfit! Eenmaal de backpacks in de kamer te hebben gestald, besloten we naar Gecko te gaan (foto 4). Gecko is het restaurant waar Nhan werkt. Nhan is het Vietnamese meisje waar we mijn verjaardag mee hebben gevierd.
Bij Gecko aangekomen was Nhan gezellig aan het werk. Toen Nhan ons in haar vizier kreeg begon ze bijna te gillen zo blij was ze. Na een gezellige avond besloten we weer af te spreken de volgende dag om 4 uur.
Hans en ik moesten namelijk eerst naar het postkantoor. Saul was zo lief geweest om voor Hans en voor mij een kaartje op te sturen! Hans omdat ze zo zielig was geweest en de andere voor mijn verjaardag. Eenmaal in het postkantoor aangekomen ontmoetten wij een stel die zich afvroeg of wij wel onze kaart hadden gevonden. Zij zaten namelijk al een maand op hun pakketje te wachten. Hans en ik hebben het postkantoor binnenste buiten gekeerd maar helaas geen kaart! Saul toch heel erg bedankt voor het opsturen van de kaart! Hopelijk is er nu een andere Lisanne gelukkig mee:D
Na het postkantoor was het de beurt aan het treinstation. We hadden bedacht dat het wel leuk zou zijn om per trein naar Hue te reizen. Al snel begrepen we dat zomaar een treinkaartje er niet in zat. Hans en ik moesten eerst een nummertje trekken en vervolgens 64 mannetjes wachten voordat wij aan de beurt waren. Voor mij niet zo erg want Daan belde en Hans is gelukkig dol op zitten dus de 64 mannetjes waren snel verdwenen. Eenmaal aan het loket begonnen de problemen echt, de vrouw achter het loket was voor ons niet te verstaan en diezelfde vrouw verstond ons als helemaal niet. Uiteindelijk begon de vrouw zelfs tegen ons te schreeuwen dus we gaven het op en probeerde het bij een ander station. Bij het andere station bleken geen 64 mannetjes te zijn dus waren we zo aan de beurt. Ook dat treinstation konden we snel verlaten omdat de treinen die vanaf dat station vertrokken alleen naar het noorden gingen. Wij moeten naar het zuiden. Hans en ik waren ondertussen zo hongerig geworden dat we alleen nog maar aan de Gecko sandwich konden denken. We besloten terug te gaan naar Gecko om eerst even wat te eten. Maar ik kon het niet laten om even in het hotel te vragen of zij misschien wisten hoe we aan een treinkaartje naar Hue moesten komen. Nadat de vrouw vriendelijk had gevraagd of we even wilde gaan zitten, pleegde ze 1 telefoontje en deelde ze ons mee dat het treinkaartje was geregeld! Hans en ik zouden de volgende dag om half 1 met de trein gaan.
Om 4 uur stond onze afspraak met Nhan. Nhan kwam om stipt 4 uur met een andere vriend Hung, Gecko binnen zetten. Samen met hun zijn we die dag heel Hanoi doorgetuft op de brommer (Film 3 en 5). Eerst gingen we een bezoekje plegen aan de Universiteit van Hung. Hung studeert aan een gigantische universiteit, de beste van Vietnam volgens hemzelf:P (foto 5)
Die dag is mij de democratie van Vietnam iets duidelijker geworden. Het is totaal niet democratisch, niet zoals in NL in ieder geval. Ze mogen niet hun eigen president of partij kiezen maar ze stemmen op een mannetje die voor hun een president of partij gaat kiezen!
Na de universiteit hebben we genoten van typisch vietnamees eten; noodle soep! Het avondmaal was op en we werden weer achterop de brommer gezet. Op naar Nhan's kamer! (foto 6) Nhan huurt deze kamer met nog 2 andere meisjes. Hun keuken en douche bestaat uit 1 gaspitje, een gat in de grond en een tuinslang waar water uitkomt. Ze moeten het bed ook met zijn drieen delen. De huisbaas vindt alles prima zolang de 50 euro per maand die ze voor dit hok moeten betalen maar betaald wordt.
Het was wel erg leuk om even een kijkje te nemen in Nhan's kamer. Na de kamer van Nhan was het tijd voor haar Engelse klas. Nhan had namelijk ontzettend over ons opgeschept en hierdoor was haar Engelse klas erg nieuwsgierig naar ons geworden.
Het is in Vietnam zo dat je maar twee jaar van de universiteit Engels krijgt, daarna moetje het zelf uitzoeken. Nhan heeft met 15 andere een leraar ingehuurd die hun twee keer per week Engels geeft. Heel goed want Engels is toch wel een erg belangrijke taal.
Samen met Nhan, Hung en hun Engelse klas zijn Hans en ik gaan zingen! Nou we hebben werkelijk de longen uit ons lijf gezongen (Film 1 en 2) + (foto 7)
Het zingen was echt super leuk en de mensen waren ontzettend aardig maar om 10 uur was het feest echt afgelopen en werden we netjes afgezet bij het Sportshotel. Toevallig reed Thanh (foto 8) net voorbij. Thanh is de beste vriendin van Nhan en zij werkt ook bij Gecko. Ondertussen kende we haar ook al aardig en nodigden wij hun uit een kijkje te nemen in onze hotelkamer. Het fotoboekje dat Hans en ik hebben gekregen van Zoetie en Spiek is onder de loep genomen en idereen is helemaal goed gekeurd:D
De volgende dag zouden we weer terug naar Hue gaan. In de trein zaten Hans en ik in een 4zit en tegenover ons zat een pas getrouwd stel. De twee zielsverliefde tortelduifjes zaten mij maar raar aan te kijken toen ik mijn dagelijkse appeltje voor Hans aan het schillen was. Op een gegeven moment kon de man het niet meer aanzien en besloot zijn techniek aan mij te laten zien. De appel werd in 1 keer helemaal rondom geschild (foto 9). Ik heb meerdere pogingen ondernomen om dit te evenaren maar helaas zo goed schillen als de gemiddelde Vietnamees gaat mij niet lukken. Verder was de treinreis erg leuk en gezellig :D
Eenmaal in Hue te waren aangekomen zijn we de stad goed gaan bezoeken. Hans en ik zijn de eerste dag per bakfiets (filmpje 4) naar de Citadel gegaan!
De Nguyen Dynasty heeft 13 keizers lang geregeerd in Vietnam, tijdens deze periode was Hue de hoofdstad! De citadel was vroeger ook wel het hofje van Den Haag. Tijdens deze periode werden alle belangrijke beslissingen genomen in de citadel. Het is dat ook een enorm complex en Hans en ik waren al een tijdje aan het rondsjokken toen we opeens in een Nederlandse groep belandden. Opeens werden Hans en ik omringd met Diny's, Nollen en Tinekes. Hans en ik vonden het wel handig om met hun mee te lopen want hun gids was ook Nederlands. Misschien konden we nog fijne informatie bij de goede gids lospeuteren. Helaas was voor ons deze kans niet weggelegd want Hans en ik werden overladen met vragen over onze reis, het was zelfs zo erg dat de gids op een gegeven moment zijn verhaal helemaal alleen stond te houden!
De dag na de Citadel hebben Hans en ik weer eens plaats genomen achterop de brommer! Ditmaal geen jonge studenten maar nu werden we van A naar B vervoerd door twee oude mannetjes. Ze hebben ons van alles laten zien van Amerikaanse bunker tot mausoleum. Heel Hue is gepasseerd! Deze dag was ontzettend geslaagd maar wel erg warm. Omdat het in Hue zo warm is vonden Hans en ik het tijd voor een verkwikkende duik. Gisteren heb ik (Hans mag nog niet zwemmen) voor het eerst sinds 2,5 maanden een duik in de zee kunnen nemen! Echt geweldig :D De standen in Hue zijn niet heel mooi maarja ik hou toch wel erg van de zee ;)
Vandaag gaan we ook een trein/bus boeken naar Danang, de 4e grote stad van Vietnam! Ik ben benieuwd haha :D
Wat natuurlijk wel een erg belangrijke mededeling is, is dat de lieve Daan die helemaal op Curacao zit vandaag jarig is!!
Hartelijk gefeliciteerd!!!
Zo ik ben klaar met typen van dit lange verhaal! Tot de volgende keer!
veel liefs Hans en Siets
-
24 Maart 2009 - 12:15
Kiki (Kiek;)):
Poeh wat een verhaal;). Super! Haha moet er elke keer weer om lachen. Have fun in Danang en Daan gefeliciteerd!
Dikke kus!
-
24 Maart 2009 - 12:19
Kiki:
hooi lieve vriendinnetjes! ik ben zoo blij dat jullie weer on the move zijn :D ik hoop snel weer van jullie te horen!
liefs -
24 Maart 2009 - 12:19
Jeroen Westen:
Ha meiden,
Top dat jullie weer op pad zijn! Ik heb weer erg gelachen om het leuke verslag plus de foto's en filmpjes :-)
Nog heel veel plezier daar, groetjes,
Jeroen -
24 Maart 2009 - 12:57
Marjolein:
Wat heerlijk voor ons dat jullie de tijd nemen om zo'n uitgebreid verslag te geven; erg leuk geschreven. Ik ben ontzettend blij dat jullie weer verder kunnen reizen.Het ziet er naar uit dat jullie de ontberingen in een behoorlijke luxe en met de nodige humor hebben doorstaan.
Ik zou zeggen blijf volop genieten en niet te veel achter de computer ; )
Helemaal daar zijn! Want voordat je het weet ben je weer terug en is alles weer normaal (als dat al kan)
veel plezier!
dag Marjolein -
24 Maart 2009 - 12:59
Marjolein:
Wat heerlijk voor ons dat jullie de tijd nemen om zo'n uitgebreid verslag te geven; erg leuk geschreven. Ik ben ontzettend blij dat jullie weer verder kunnen reizen.Het ziet er naar uit dat jullie de ontberingen in een behoorlijke luxe en met de nodige humor hebben doorstaan.
Ik zou zeggen blijf volop genieten en niet te veel achter de computer ; )
Helemaal daar zijn! Want voordat je het weet ben je weer terug en is alles weer normaal (als dat al kan)
veel plezier!
dag Marjolein -
24 Maart 2009 - 13:34
Carolijn:
Hooi,
Wat een lange verhalen zeg erg leuk! Top dat jullie weer onderweg zijn heel veel plezier en dan ga ik me ondertussen nog eventjes op mijn tentamens storten ;-) xxxx -
24 Maart 2009 - 14:17
Ruben:
lieve dames!!!
wat een mooie verhalen weer!! ik spreek jullie snel weer
liefs rubs xxx -
24 Maart 2009 - 14:18
Pleun:
hee meiden,
mooi dat jullie weer lekker op pad zijn! heel leuk om te lezen met de filmpjes en foto´s!
ik zit nu trouwens op mijn nieuwe kamertje in utrecht! vast niet zo mooi als waar jullie zijn maar toch;)
veel plezier met Vietnam ontdekken!
dikke kus -
24 Maart 2009 - 14:36
Monique:
lieve siets, straks zal ik van het nieuwe avontuur plus nieuwe foto's gaan genieten, maar nu eerst: van harte gefeliciteerd met Daan xxx -
24 Maart 2009 - 14:37
Harriët:
Wat hebben jullie er veel werk van gemaakt. Het was geweldig om het uitgebreide verslag, de foto's en de filmpjes te zien. Ik was eventjes zelf in Thailand en Vietnam, zo goed kon ik het mij voorstellen!
Wat zou ik me graag in een bakfiets of achterop de brommer door Hue laten rijden! -
24 Maart 2009 - 16:34
Floor:
Echt super leuk allemaal!! Ben echt jaloers op jullie! Veel plezier nog!
xx -
24 Maart 2009 - 17:30
Inge:
Dubbel feest vandaag met dit prachtige verhaal en onze jarige Daan !
Liefs , Inge
-
24 Maart 2009 - 17:36
Oma Bosveld:
Hoi meiden,
Weer een spannend verhaal.
Wat fijn dat Lisanne weer
opgeknapt is.
We wachten op jullie vol
gende belevenissen.
Liefs van Opa en Oma. -
25 Maart 2009 - 10:50
Ronald:
ik ben heel erg onder de indruk van jullie literaire kwaliteiten hoor. Tsjonge jonge wat een verhaal weer! De foto's heb ik ook bekeken en het ziet er allemaal geweldig uit. Je krijgt echt het gevoel er zelf te zijn. Spreken jullie inmiddels al een paar woorden Vietnamees?
Het is hier nu heel slecht weer. Afgelopen weekeinde zijn we met de kampeerauto naar Zeeland geweest, toen schitterend weer gehad. Ben zelfs een beetje verbrand op m'n kop.
-
25 Maart 2009 - 11:18
Lia:
Wat een geweldig verhaal, neem met koffie in de hand er uitgebreid de tijd voor om het te lezen en mee te reizen. Ben blij dat het filmpje niet gelukt is, want dat had ik waarschijnlijk niet tevoorschijn kunnen toveren!!! Ben nog lang niet all-round op de PC. Veel plezier met het vervolg van jullie reis en hoop gauw weer van je te horen.Liefs Lia. PS Zie mij nog niet achterop zo'n brommertje zitten!!!!! -
25 Maart 2009 - 14:54
Saul:
Wat een bijzonder fijn verhaal weer, geweldig met die filmpjes erbij (jammer dat het 'grote' filmpje niet is gelukt). Gelukkig zijn jullie weer on the road en gaat de tijd hard. :D
xxxxx -
25 Maart 2009 - 14:56
Roos:
poeh wat een verhaal,
ben weer benieuwd naar de volgende x want dan zullen jullei wel nog meer te vertellen hebben!
goodluck!
kus -
25 Maart 2009 - 21:13
Daan:
Wat een verslag, langer dan een gemideld werkstuk op de basis school! Leuk om zo te lezen en foto's/filmpjes erbij te bekijken.
Zelfs in Vietnam is karaoke een succes, hier luister ik ook regelmatig naar talent volle stagaires die Andre Hazes of Jeroen van der Boom na doen.
Zelfs op deze site wordt er aan mijn verjaardag gedacht, bedankt!
Heel veel plezier nog, dikke kus! -
26 Maart 2009 - 08:47
Peter:
Het volgende verhaal wordt een dagtaak om dat te lezen.....;) leuk verhaal hoor. -
26 Maart 2009 - 10:35
Monique:
terwijl de regen tegen de ramen tikt :>(( heb ik jullie geweldige verhaal nogmaals gelezen en alle foto's en filmpjes bekeken. Vooral die op de brommer vond ik heel leuk!
xxx -
27 Maart 2009 - 09:29
Sepp:
Wat een vet verhaal weer! Mooi dat jullie weer op reis zijn! Ga zo door! xxx -
29 Maart 2009 - 19:46
Dennis:
Heey Siets & Liss,
Echt blij te horen, dat jullie on the move zijn.:). Ik was anders bang dat jullie daar bij het hotel, ehhhhh, herstel, ziekenhuis zouden blijven. Wat een luxe daar zeg.
Maar goed, Liss zonder cyste, Siets met een haat/liefde verhouding met een rolstoel, poeh poeh, dat beloofd wat :).
Ladies geniet ervan en ik lees jullie snel weer.
Pas goed op elkaar en have fun!
Gr.
Macman -
31 Maart 2009 - 16:18
Kees&Loes:
Hoi Siets, afgelopen zaterdag waren we bij je vader en moeder en alles gaat naar wens. Dit even ter info. We vinden jullie site erg goed, de foto's zijn enig, hartstikke leuk jullie zo'n beetje te volgen, zei zij (Loes dus)tandenknarsend van jaloezie!! Blijf genieten!! Groet uit Amsterdam -
03 April 2009 - 10:50
Mila:
Henk en Hans,
Ik ben uiterst blij dat jullie ons steeds op de hoogte houden!
Heel veel liefs
xxxxxx -
03 April 2009 - 20:21
Johan:
Een fameuze produktie! Een soort documentaire. Maar dan een waar je om kunt lachen. Op naar de volgende aflevering.
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
