Hans gaat door het leven zonder cystes!
Door: Siets
Blijf op de hoogte en volg Siets & Liss
11 Maart 2009 | Thailand, Bangkok
Lieve Allemaal!
Omdat het al een tijdje geleden is dat ik een verhaaltje op de site heb gezet en ik het verhaaltje aan de rand van het zwembad heb geschreven en ik niet precies meer wist wat het einde was, geef ik jullie even een kleine herhaling!
Ons leventje draait nu vooral om het herstel van Hans. Daarom was t een beetje stil geworden op onze site, maar hier is hij dan ons nieuwe verhaal!
Een paar dagen na onze aankomst in Bangkok moest Hans naar het Samitivej hospital voor meer onderzoek.
Toen werd ons al meteen iets duidelijk; in Thailand houden ze van meten. Liss haar temperatuur is 6 keer gemeten, ze moest wel 4 keer op de weegschaal staan en ze hebben ongeveer 8 keer haar hartslag gemeten. Na al t gemeet was het tijd geworden voor de CT scan. Resultaat van de CT scan: de blinde darm was uitstekend.
Omdat het de blinde darm niet was moest de pijn die Hans had gehad wel van de cystes komen. We werden verzocht om een bezoekje te plegen bij een gynaecoloog. Eenmaal binnen bij de gynaecoloog kwam ons een zeer indrukwekkende muur ons tegemoet, er hingen wel 20 diploma's van deze dok aan de muur!! Ons vertrouwen in deze dok groeide wel. Na heel wat onderzoeken kwam de conclusie: Patient is kerngezond en kon rustig doorreizen alleen mocht ze pijn krijgen, dan kan ze toch gewoon weer naar Bangkok komen?!
Wij waren uiteraard niet echt blij met deze conclusie want echt veel schoten we er niet mee op. Hans kon namelijk nu ook al geopereerd worden maar volgens de dok hoefde dat niet meteen. Om deze moeilijke beslissing te nemen (operatie of geen operatie) zijn er talloze telefoontjes naar het thuisfront gepleegd. Van Liss haar zorgverzekering kregen we het advies om te operen en na een dag bedenktijd hakte Hans de knoop door: "ik wil een operatie". Vanaf dat moment ging het erg snel. Op 3 maart moesten we nog een keer op gesprek komen bij de gyneacoloog. Eerst begreep de gynaecoloog niet wat we hier deden en herhaalde nog maar een keer dat Hans toch echt kerngezond was en terug kon naar Vietnam maar uiteindelijk begreep hij dat Hans toch een operatie wilde. De dok verwees ons door naar een chirurg die volgens hem "de beste chirurg van heel Thailand is." Deze chirurg was erg aardig en stelde ons erg gerust. Hij ging zelf filmpjes vertonen van de operatie die Hans te wachten stond, dit ging ons wel iets te ver ;). Omdat wij bij de "beste chirurg van Thailand" terecht waren gekomen, had de chirurg wel een volgeboekte agenda. Na flink zoeken had hij uiteindelijk een gaatje gevonden.. "morgen 5 maart om 17.00 kan ik je wel opereren! Zullen we dat dan maar doen??" "Maar dat is morgen al?! Naja oke dat moet dan maar".
De volgende dag na een stevig ontbijt, want Hans mocht gelukkig nog wel ontbijten, werden we om half 12 in het ziekenhuis verwacht. De gynaecoloog had nog even in Hans buik gekeken of de cystes nog wel aanwezig waren en helaas ze zater er nog trouw. Hans werd die dag weer 6 keer gewogen, 6 keer werd haar hartslag gemeten, 6 keer werd haar temperatuur gemeten en er werd ook nog bloed afgenomen. Nadat de hele rattaplan achter de rug was werden we persoonlijk naar Hans haar kamer gebracht. Ik heb er een filmpje van gemaakt want wat is die kamer luxe zeg! http://www.youtube.com/watch?v=vYT2JOtQUNk (link van het filmpje) Het was inmiddels 3 uur geworden en Hans zou om 5 uur geopereerd worden. Gelukkig hadden we ons goed vermaakt met de plaatselijke muziekzender op tv, dus de tijd was omgevlogen. Om half 5 werd er opeens heftig op de deur gebonst. Daar stonden een zuster, een bed en een jongen om het bed te duwen klaar om Hans op te halen. Aangezien ik dingen altijd het liefst zelf regel en al helemaal niet goed ben in afscheid nemen, vond ik dit gedeelte van de dag toch vrij vreselijk. Ik mocht Hans tot de operatie zaal brengen en daarna moest ik toch echt vertrouwen hebben in "de beste chirurg van heel Thailand"! Een half uur zou de operatie duren, ik besloot daarom om in de wachtruimte plaats te nemen en rustig te wachten tot Hans klaar was met haar operatie. Zoetie Lieke heeft mij met heel veel lieve smsjes door anderhalf uur wachten heen gesleept! Dankje wel zoetie!! Maar na die anderhalf uur smsen met Zoetie werd ik wel wat ongeduldig, de operatie zou toch maar een half uur duren??? Ik besloot om maar eens verhaal te gaan halen bij een van de zuster. De zuster was zo aardig om even naar de operatie afdeling te bellen. Tot grote spijt van de zuster werd er niet opgenomen en vezocht mij rustig in Hans haar kamer te gaan wachten. Hele senario's speelde er door mijn hoofd, zou Hans complicaties hebben? Zouden de cystes zo groot zijn dat ze er toch niet uit konden? Of zou het nog veel erger zijn?? Na 3 keer langs te zijn gegaan bij de zuster kreeg ik uiteindelijk zelfs de "beste chirurg van Thaialnd" aan de telefoon om te vertellen dat de operatie goed was gegaan. Volgens hem was hett 'very beautiful!' De operatie had alleen wat langer geduurd omdat de cystes op iets wat moeilijkere plekken lagen... Maar goddank, Hans heeft de operatie overleefd. Om half 10 werd Hans de kamer binnen gebracht. Nog totaal van de wereld vertelde ze mij half slapend en met een enorme glimlach op haar gezicht dat ze zich wel relaxt voelde :D. Ik heb me rot gelachen om haar die avond. Helaas voelde ze zich de volgende dag iets minder relaxt. Nadat we beiden twee nachten in t ziekenhuis hadden geslapen mochten we per V.I.P bus het ziekenhuis verlaten. Aangekomen bij het hotel werden we met grote ogen aangeken door het personeel, want als je met zo'n bus naar je hotel wordt gebracht moet je wel echt iets hebben meegemaakt! Hans werd na het ritje met het busje weer terug in bed gelegd en viel in een diepe slaap! Mijn dagen bestaan op dit moment uit 30 baantjes in te zwembad trekken, uitleven op de hometrainer van het hotel, Hans haar dagelijkse boterhammen met nutella pasta brengen, haar een kiwi voorschotelen en haar met haar rolstoel (geleend van het hotel) overal naartoe vervoeren! Hans kent ondertussen elke serie die er op tv langskomt maar gelukkig herstelt ze elke dag aanzienlijk!! De 14e (maart) heeft ze een controle afspraak bij de dokter en hopelijk kunnen we daarna snel onze reis voortzettend in Vietnam!!
Nog een paar nieuwtjes:
Van Hans haar verzekeringsmaatschappij hebben we het geld van het vliegtuigticket weer terug gekregen!
Wat we ook te horen kregen van de verzekeringsmaatschappij is dat het heel goed is geweest dat Hans haar heeft laten opereren omdat de cystes al gedraaid waren! Door de draaiing kan het bloed niet meer goed naar de cystes toe stromen en als er geen bloed wordt aangevoerd sterven de cystes af. Als een cyste is afgestorven kan er een enorme infectie plaatsvinden in de buik! Dus we hebben mazzel gehad, want als Hans een infectie had gehad waren we nog veel verder van huis!!
Volgende keer zullen we iets sneller een nieuw berichtje op onze site zetten! Hopelijk weer vanuit Vietnam!
Daag lieve allemaal! xxxxxxxxx
Siets en Hans
ps. Een filmpje van onze hotelkamer waar we al ongeveer 2 weken bivakkeren:
http://www.youtube.com/watch?v=2xAOPQIhT6Q
Op www.flickr.com/lisannebosveld staan nog wat foto's van Siets' verjaardag!
Omdat het al een tijdje geleden is dat ik een verhaaltje op de site heb gezet en ik het verhaaltje aan de rand van het zwembad heb geschreven en ik niet precies meer wist wat het einde was, geef ik jullie even een kleine herhaling!
Ons leventje draait nu vooral om het herstel van Hans. Daarom was t een beetje stil geworden op onze site, maar hier is hij dan ons nieuwe verhaal!
Een paar dagen na onze aankomst in Bangkok moest Hans naar het Samitivej hospital voor meer onderzoek.
Toen werd ons al meteen iets duidelijk; in Thailand houden ze van meten. Liss haar temperatuur is 6 keer gemeten, ze moest wel 4 keer op de weegschaal staan en ze hebben ongeveer 8 keer haar hartslag gemeten. Na al t gemeet was het tijd geworden voor de CT scan. Resultaat van de CT scan: de blinde darm was uitstekend.
Omdat het de blinde darm niet was moest de pijn die Hans had gehad wel van de cystes komen. We werden verzocht om een bezoekje te plegen bij een gynaecoloog. Eenmaal binnen bij de gynaecoloog kwam ons een zeer indrukwekkende muur ons tegemoet, er hingen wel 20 diploma's van deze dok aan de muur!! Ons vertrouwen in deze dok groeide wel. Na heel wat onderzoeken kwam de conclusie: Patient is kerngezond en kon rustig doorreizen alleen mocht ze pijn krijgen, dan kan ze toch gewoon weer naar Bangkok komen?!
Wij waren uiteraard niet echt blij met deze conclusie want echt veel schoten we er niet mee op. Hans kon namelijk nu ook al geopereerd worden maar volgens de dok hoefde dat niet meteen. Om deze moeilijke beslissing te nemen (operatie of geen operatie) zijn er talloze telefoontjes naar het thuisfront gepleegd. Van Liss haar zorgverzekering kregen we het advies om te operen en na een dag bedenktijd hakte Hans de knoop door: "ik wil een operatie". Vanaf dat moment ging het erg snel. Op 3 maart moesten we nog een keer op gesprek komen bij de gyneacoloog. Eerst begreep de gynaecoloog niet wat we hier deden en herhaalde nog maar een keer dat Hans toch echt kerngezond was en terug kon naar Vietnam maar uiteindelijk begreep hij dat Hans toch een operatie wilde. De dok verwees ons door naar een chirurg die volgens hem "de beste chirurg van heel Thailand is." Deze chirurg was erg aardig en stelde ons erg gerust. Hij ging zelf filmpjes vertonen van de operatie die Hans te wachten stond, dit ging ons wel iets te ver ;). Omdat wij bij de "beste chirurg van Thailand" terecht waren gekomen, had de chirurg wel een volgeboekte agenda. Na flink zoeken had hij uiteindelijk een gaatje gevonden.. "morgen 5 maart om 17.00 kan ik je wel opereren! Zullen we dat dan maar doen??" "Maar dat is morgen al?! Naja oke dat moet dan maar".
De volgende dag na een stevig ontbijt, want Hans mocht gelukkig nog wel ontbijten, werden we om half 12 in het ziekenhuis verwacht. De gynaecoloog had nog even in Hans buik gekeken of de cystes nog wel aanwezig waren en helaas ze zater er nog trouw. Hans werd die dag weer 6 keer gewogen, 6 keer werd haar hartslag gemeten, 6 keer werd haar temperatuur gemeten en er werd ook nog bloed afgenomen. Nadat de hele rattaplan achter de rug was werden we persoonlijk naar Hans haar kamer gebracht. Ik heb er een filmpje van gemaakt want wat is die kamer luxe zeg! http://www.youtube.com/watch?v=vYT2JOtQUNk (link van het filmpje) Het was inmiddels 3 uur geworden en Hans zou om 5 uur geopereerd worden. Gelukkig hadden we ons goed vermaakt met de plaatselijke muziekzender op tv, dus de tijd was omgevlogen. Om half 5 werd er opeens heftig op de deur gebonst. Daar stonden een zuster, een bed en een jongen om het bed te duwen klaar om Hans op te halen. Aangezien ik dingen altijd het liefst zelf regel en al helemaal niet goed ben in afscheid nemen, vond ik dit gedeelte van de dag toch vrij vreselijk. Ik mocht Hans tot de operatie zaal brengen en daarna moest ik toch echt vertrouwen hebben in "de beste chirurg van heel Thailand"! Een half uur zou de operatie duren, ik besloot daarom om in de wachtruimte plaats te nemen en rustig te wachten tot Hans klaar was met haar operatie. Zoetie Lieke heeft mij met heel veel lieve smsjes door anderhalf uur wachten heen gesleept! Dankje wel zoetie!! Maar na die anderhalf uur smsen met Zoetie werd ik wel wat ongeduldig, de operatie zou toch maar een half uur duren??? Ik besloot om maar eens verhaal te gaan halen bij een van de zuster. De zuster was zo aardig om even naar de operatie afdeling te bellen. Tot grote spijt van de zuster werd er niet opgenomen en vezocht mij rustig in Hans haar kamer te gaan wachten. Hele senario's speelde er door mijn hoofd, zou Hans complicaties hebben? Zouden de cystes zo groot zijn dat ze er toch niet uit konden? Of zou het nog veel erger zijn?? Na 3 keer langs te zijn gegaan bij de zuster kreeg ik uiteindelijk zelfs de "beste chirurg van Thaialnd" aan de telefoon om te vertellen dat de operatie goed was gegaan. Volgens hem was hett 'very beautiful!' De operatie had alleen wat langer geduurd omdat de cystes op iets wat moeilijkere plekken lagen... Maar goddank, Hans heeft de operatie overleefd. Om half 10 werd Hans de kamer binnen gebracht. Nog totaal van de wereld vertelde ze mij half slapend en met een enorme glimlach op haar gezicht dat ze zich wel relaxt voelde :D. Ik heb me rot gelachen om haar die avond. Helaas voelde ze zich de volgende dag iets minder relaxt. Nadat we beiden twee nachten in t ziekenhuis hadden geslapen mochten we per V.I.P bus het ziekenhuis verlaten. Aangekomen bij het hotel werden we met grote ogen aangeken door het personeel, want als je met zo'n bus naar je hotel wordt gebracht moet je wel echt iets hebben meegemaakt! Hans werd na het ritje met het busje weer terug in bed gelegd en viel in een diepe slaap! Mijn dagen bestaan op dit moment uit 30 baantjes in te zwembad trekken, uitleven op de hometrainer van het hotel, Hans haar dagelijkse boterhammen met nutella pasta brengen, haar een kiwi voorschotelen en haar met haar rolstoel (geleend van het hotel) overal naartoe vervoeren! Hans kent ondertussen elke serie die er op tv langskomt maar gelukkig herstelt ze elke dag aanzienlijk!! De 14e (maart) heeft ze een controle afspraak bij de dokter en hopelijk kunnen we daarna snel onze reis voortzettend in Vietnam!!
Nog een paar nieuwtjes:
Van Hans haar verzekeringsmaatschappij hebben we het geld van het vliegtuigticket weer terug gekregen!
Wat we ook te horen kregen van de verzekeringsmaatschappij is dat het heel goed is geweest dat Hans haar heeft laten opereren omdat de cystes al gedraaid waren! Door de draaiing kan het bloed niet meer goed naar de cystes toe stromen en als er geen bloed wordt aangevoerd sterven de cystes af. Als een cyste is afgestorven kan er een enorme infectie plaatsvinden in de buik! Dus we hebben mazzel gehad, want als Hans een infectie had gehad waren we nog veel verder van huis!!
Volgende keer zullen we iets sneller een nieuw berichtje op onze site zetten! Hopelijk weer vanuit Vietnam!
Daag lieve allemaal! xxxxxxxxx
Siets en Hans
ps. Een filmpje van onze hotelkamer waar we al ongeveer 2 weken bivakkeren:
http://www.youtube.com/watch?v=2xAOPQIhT6Q
Op www.flickr.com/lisannebosveld staan nog wat foto's van Siets' verjaardag!
-
11 Maart 2009 - 16:52
Keik:
aaah lieve seits en liss! wat een verhaal zeg maar wat een mazzel dat jullie meteen hebben besloten te opereren? hoe gaat het nu met liss? is ze weer aan de beterende hand? ik denk aan jullie! liefs -
11 Maart 2009 - 16:57
Harriët:
Leuk verhaal, zeg. Natuurlijk had ik de meeste gebeurtenissen al gehoord via de telefoon, maar sommige details wist ik nog niet. Een hele geruststelling dat de beste chirurg van Thailand de cystes heeft verwijderd. -
11 Maart 2009 - 16:57
Ronald:
Geweldig verhaal dames, en wat een geluk dat het allemaal zo goed is gekomen. In dit geval gold dus: bij twijfel WEL doen.
Nu dus verder, zonder cystes, maar met nieuw plezier. Waar gaat de reis eigenlijk heen? Je filmpje op youtube was heel jaloers makend. -
11 Maart 2009 - 17:14
Lieke:
Siets, ik ben blij je gesteund te kunnen hebben tijdens het wachten op Hans! Ik ben echt blij dat alles goed is gegaan. Want van ziekenhuis verhalen op zulke verre afstand krijg ik altijd een beetje nachtmerries. Maar jeetje, die kamer die hans had was wel echt luxe! VIPS die jullie ook zijn! En de verhalen over die top chirurg stellen inderdaad ook wel gerust ! Lieve Hans, nog even goed door herstellen!
En siets, wie weet zien we je nog wel op tv als Thaise topsportster als je zo door gaat ;)
Dikke kus, en ik spreek jullie!
x -
11 Maart 2009 - 18:02
Marjolein:
Wat fijn om iets te horen, en wat een toestand voor jullie allebei!
Gelukkig is het grotendeels achter de rug, doe het nog even rustig aan dan kun je straks weer vol aan de bak. Je komt wel thuis met een heel ander verhaal dan je ooit had kunnen bedenken.
Ik hoop van harte dat jullie snel weer 'onbezonnen' kunnen genieten.
-
11 Maart 2009 - 19:10
Johan:
Nou nou meiden , eerst Lisannes telefoon kwijt en nu nog eens drie cystes. Ik zou het daar maar bij laten. Maar serieus: ik vind dat jullie het grandioos doen. Met z'n tweeën op reis en dan zo'n avontuur tot een goed einde brengen. Snel weer verder dus, desnoods met een karretje voor Lisannes rugzak.
Leuke ziekenhuiskamer overigens; daar kunnen ze bij Rijnstate nog wat van leren.
xxx
-
11 Maart 2009 - 20:36
Monique:
lieve allebei, nu ik alle details van het cyste-avontuur heb kunnen lezen ben ik er nog meer van overtuigd dat jullie je kranig hebben gedragen en echte bikkels zijn!! Ik ben trots op jullie.
Vrijdag komen Johan en Harriet bij ons op bezoek, we zullen zeker 1 (of meer) glazen op jullie drinken.
Ik zal duimen dat jullie de reis snel kunnen vervolgen. XXX -
11 Maart 2009 - 20:55
Jacqueline&Philippe:
Nog verder van huis, vanaf waar jullie nu zijn, dan ben je bijna thuis... Niet doen dus. Goed gedaan en geniet maar van het cysteloze bestaan!
-
11 Maart 2009 - 22:45
Saul:
Die foto's zijn weer briljant. Vooral het lengteverschil met de Vietnamese meisjes. ;)
xxx -
12 Maart 2009 - 08:32
Inge:
Lieve Liss en Siets,
Nu ik jullie verhaal lees en de beelden zie , besef ik des te meer hoe dapper en sterk jullie samen zijn . Ik bewonder jullie !
Heel veel beterschap Liss en over een paar dagen weer " opgelucht " lekker op pad ! Goede reis alvast , met liefs , Inge
-
12 Maart 2009 - 09:23
Broer:
Hee Siets en Lisanne,
Na op het vorige bericht niet gereageerd te hebben, en dit mij dit verscheidene is verweten reageer ik nu maar snel.
Ik vind dat jullie het goed doen hoor dames. Na voorheen moeite te hebben om mijn zuster te complimenteren zal ik het nu niet nalaten om de loftrompet over jullie af te steken.
Misschien wordt Siets wel Mantelzorger van het jaar als dat zo doorgaat. Ik zal jullie voordragen als een van de genomineerden op 'de Dag van de Mantelzorger.' (10 november) Tot volgendmaal.
Groet Peter -
12 Maart 2009 - 13:09
Lia:
Wat heerlijk dat Hans van haar cystes verlost is. Kon ze er niet één mee krijgen als souvenir? Hoop dat jullie na de 14e je reis weer kunnen vervolgen alsof er "niets" gebeurd is. Siets, jij moet maar een boekje met reisverhalen gaan uitgeven, want je schrijft heel leuk. Gisteren was je oma hier (met de trein gekomen!)en hebben wij het heel gezellig gehad. Het allerbeste en voorspoedige reis verder. -
12 Maart 2009 - 13:26
Mila:
Haa lieve Siets en Liss
Jullie verhaal is erg geruststellend! Maar wat jullie allemaal mee moeten maken, dat is niet niks zeg! Echt ik ben nog steeds supertrots op jullie!!
xxxxxxxxxxx
Mila
-
13 Maart 2009 - 12:31
Ruben:
lieve dames, wat een avonturen weer!! en wat zorg je goed voor dr siets, super!!!1
tot snel
liefs rubs -
13 Maart 2009 - 16:40
Oma Bosveld :
Wat hebben jullie je
goed door alle narigheid
heen gesleept.
Lisanne met de operatie
en Sietske met alle hulp.
kranige meiden. Oma. -
13 Maart 2009 - 19:38
Frank:
Heey Liss en Siets!
Mooi dat het weer een stuk beter gaat.
Ik hoop dat jullie de reis weer snel kunnen voortzetten. Met onze ouders erbij was het vast en zeker een grote puinhoop geworden, haha.
xxx
Frank -
13 Maart 2009 - 21:48
Deooms:
Lieve meiden,het doet ons genoegen dat jullie je zo avontuurlijk door alle omstandigheden slaan.Een goede gezondheid verder gewenst. Ik Klaas weet er alles van van moeilijk bereikbare en traag werkende p.c.'s. Heb nu een laptop aangeschaft voor de volgende reizen, reue handig. Voor je verjaardag is een financieel kadootje onderweg. Ook hebben we nu deze site geopend en zullen regelmatig van ons laten horen.Veel liefs en hugs voor jullie. Just en Klaas -
14 Maart 2009 - 22:40
Irene:
Hallo Meiden, wat een verhaal. Mijn tante in Hué wist mij te vertellen dat jullie in goede handen waren in Bangkok. Geen thuiszorg kan de zorg van Siets overtreffen!! Ik hoop dat jullie snel fit zijn om jullie tocht te kunnen vervolgen in Vietnam. Enorm leuk om te lezen dat jullie ook in Sapa, Halong Bay, Hanoi en Hué zijn geweest! Laat maar weten waar jullie tegen die tijd naar toe gaan in Vietnam, dan zal ik jullie de adressen van de lekkerste restaurants geven!
Liefs,
Irene -
15 Maart 2009 - 18:26
Puck:
Goed geschreven verhaal zeg, ik heb net het gevoel dat ik bij jullie ben. Ik hoop dat Hans snel opknapt. Wij hebben vandaag een speurtocht in Utecht gedaan en morgen gaan we dansen voor de Heart Dance Award, ook spannend maar niet zo spannend als bij jullie.
Kusjes Puck en Tess -
15 Maart 2009 - 21:40
Daan:
Ik ben in een klap helemaal op de hoogte van alle hektiek!
fijn om duidelijkheid te hebben en fijn dat het nu voorbij is.
snel terug naar vietnam!
liefs daan -
15 Maart 2009 - 21:45
Dennis:
Heey Siets & Liss,
Ik ben echt trots op jullie, dat jullie je zo goed staande hebben weten te houden!:)
Liss, beterschap en hopelijk verloopt jullie reis verder allemaal goed!
Ik ga er gewoon vanuit, dat de controle gisteren goed verlopen is en jullie weer lekker aan het "ontdekken" zijn.
Ladies pas goed op elkaar en ik lees jullie snel weer.
Gr.
Mcman :) -
17 Maart 2009 - 16:33
Chels:
Haha geweldige filmpjes!
Beterschap liss en veel plezier verder nog!! Ik lees het met plezier!! -
19 Maart 2009 - 15:46
Inge:
Lieve Siets en Liss ,
Ik hoorde dat jullie " het groene licht " hebben om weer door te gaan ! Fijn ! Lukt dat ook met de zware rugzak Liss ??!!
Hebben jullie je erg verveeld met de noodgedwongen " pas op de plaats " ! Zal best wel een beetje dubbel gevoel geweest zijn .
Waar jullie nu ook zijn , all the best and good luck ! Goede reis en liefs , Inge -
20 Maart 2009 - 16:18
Koen:
Hoi Siets en Lies,
Gelukkig gaat het weer beter met Lies moet een vervelende tijd zijn geweest. Gelukkig reizen jullie als het goed is al snel af naar Vietnam. Dan zijn jullie nóg verder van huis ;).
Succes, Koen.
Ps: Leuke maar vooral F-a-n-t-a-s-t-i-s-c-h-e filmpjes :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
